κατα την απουσία μου...

       Κατα την απουσία μου γιόρταζε ένα κορίτσι μικρό και τριανταφυλλένιο Νικολέτττα το όνομά της και η θεία της, Μαρία, το δικό της, σκέφτηκε κάτι δεσποινιδίστικο αλλά όχι και πολύ ροζ!!! Κατι κοριτσίστικο, αλλά μαύρο, γκρι, όπως τα ...φωτεινά χρώματα που προτιμούν οι έφηβοι ανά την υφήλειο!! Και οι πιο περασμένοι την εφηβεία, μη σου πω, βλέπε κάτι τριανταπεντάρες μουρλές με τη ραπτική, και τα συναφή σπορ, αυτές με τα πιτσιρίκια γύρω από τη μηχανή της και τις καρφίτσες σε όοοολες ανεξαιρέτως τις μεριές του σπιτιού της...

       Να τι συνέβαλε στη δημιουργία αυτής της τσαντούλας!! 

1. Η Μαρία θέλει δώρο για την ανηψιά της
2. Η Κατερίνα θέλει να κεντήσει κάτι με το νέο της απόκτημα, την κομποβελονιά, ή επί το αγγλικότερον french knot, τώρα πόσο αγγλικό είναι το φρεντσ νοτ, δεν ξέρω... η γαλλικού!!
3. Ο Κινέζος της γειτονιάς μου πουλάει κάτι φανταστικές ποδιές από δερματίνη 3 ευρώ σε διαστάσεις να μπει μέσα ο Μεγαλος μου, (1,90 και περίπου 140)  ...(γκχγκχ κιλά ναι...)
4. και οοοοοοοολα αυτά σε ένα απόγευμα!!! 

ιδού!!

Απουσία....

               Εντάξει.... το ξέρω ...χαθηκα... εξαφανίστηκα...
                απουσίασα επανειλημμένως και ανελειπώς...
Πολλά και διάφορα συνέβησαν, πολλά ήρθαν και άλλα πολλά έφυγαν, πολλά που με έκαναν να καταλάβω και άλλα που με άφησαν άφωνη και άλαλη..
.... και μέσα σε όοοοολα αυτά ήρθαν και Χριστούγεννα... Η αγαπημένη μου περίοδος του χρόνου!! Η πιο αγαπημένη όμως... Σας παρακολουθούσα να ετομάζεστε , να στολίζεστε να φτιάχνετε τα θαυματάκια σας με την πιο φανταστική σας διάθεση και κάπως έτσι ..πήρα μπρος... Οχι, τόσο ώστε να κάνω ανάρτηση αλλά τουλάχιστον με ξεσηκώσατε στην καθημερινότητά μου, με τα μικρά μου, να μην το χάσω τελείως όλο αυτό το πνεύμα!! και όλα πήγαν καλά... Μετα από ένα σημείο,και έχοντας  πια αποφασίσει πως δε θα γράψω παρα μόνο όταν θα είμαι καλα, άρχισα να γλυκαίνομαι από τις ίδιες τις μέρες που περνούσαμε όλοι μαζί, μακριά από ίντερνετ ,στο σπίτι στην εξοχή, με απλά πράγματα και πολλή καλή διάθεση... Ο Αγιος Βασίλης μου έφερε αυτό που ζήτησα τελικά...: ηρεμία!
     Τώρα λοιπόν, είμαι σε θέση να σας ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου Χρονια Πολλά και τούτος ο χρόνος να είναι ο καλύτερος , ή τουλάχιστον η βάση για τους καλύτερος που έρχονται... Υγεία και Αγάπη σε όλους!! μόνο αυτά!!! Όλα τα άλλα φτιάχνονται...εσείς ξέρετε τι εννοώ. Φτιάχνονται στην κυριολεξία, με τα χέρια μας!!
       Θα σας αφήσω για σήμερα με μια ιδέα από το τι πέρασε από τα χεράκια μας αυτές τις μέρες και λέω "μας" γιατί αυτή τη φορά, έραβε η μαμά , γέμιζαν τα μικρά, και ναι, όπως καταλάβατε μετονομαστήκαμε σε ξωτικούλια βοηθούς της μαμάς και περάσαμε όοοολοι πολύ ωραία φτιάχνοντας...

                                                      τα φιλιά μας και την αγαπη μας!!!
                                                                   Η Κατινίτσα σας...

Δημιουργίες εν μέσω ...οκτωβριανής επανάστασης!!

Μην πάει ο νους σας... Δε συμβαίνει τίποτα το πολιτικά τραγικό ή κάτι τέτοιο... Η επανάσταση γίνεται  σπίτι μας... Με δυο παιδιά που κατα βάθος θέλουν και δε θέλουν να πάνε "χολείο" ... Με κάτι κρυώματα  που εξελισσονται σε λαρυγγο-τραχειο- βρογχ-  ίτιδες... Με το θερμόμετρο να έχει γίνει η προέκταση του χεριού μου και το μπουκαλάκι της αντιβίωσης να μου μιλάει στον ενικό... Με κάτι παρακάλια για να ξυπνήσουνε, όταν δεν είναι άρρωστα, να πάμε στο σχολείο και τελικά αυτό να επιτυγχάνεται πάντα μα πάντα την τελευταία στιγμή πριν κλείσουν οι πόρτες... Με το "κρυώνω" να διαδέχεται το "δεν μπορώ βρε μαμά, έσκασα"... Με τα του σπιτιού να τρέχουν σε καθημερινή βάση και τις απαιτήσεις πανταχόθεν να αυξάνονται... Ε, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να τα παίξει που λέμε.... Μόνη διέξοδος... τι, το καταλάβατε?, Ελατε καλέ τώρα, μα πώς το μαντέψατε?... Η ραπτομηχανούλα μου... Εκείνη εκεί, καλά κρατεί... Τι κι αν δεν τις φέρομαι και πολύ τρυφερά ως ανίδεη και ατσούμπαλη? Τι κι αν την παιδεύω μεταμεσονυκτίως και σε ώρες παράλογες? Τι κι αν βγάζω πάνω της το άχτι μου, η κακομοίρα, κιχ δεν έχει βγάλει...Τουναντίον, έβγαλε αυτά τούτες τις τελευταίες μέρες!!! για δείτε...
  Κατ'αρχήν για τούτο το εγχείρημα πρέπει να ευχαριστήσω την Ευγενία από τα Κορίτσια για Σπίτι , γιατί με τις δικές της καταπληκικές τρίλιζες με ξεσήκωσε να φτιάξω κάτι παιχνιδένιο που είχα δει εδώ και πολύ καιρό και διαρκώς το ανέβαλλα!! και να λοιπόν η δική μου εκδοχή για το ΜΕΜΟ... το παιχνίδι μνήμης που απλά ψάχνεις να βρεις τα ζευγαράκια... για ηλικίες από 3 μέχρι 103 και βάλε... για τα ήσυχα μεσημέρια που δε θες να ξυπνήσει ο μπαμπάς...

 Έπειτα, επειδή σκεφτόμουν ότι έχω καιρό να φτιάξω κάτι για το σπιτάκι μας, μου έδωσα το ελεύθερο να .."χαλάσω" ένα ύφασμα που κρατούσαμε για κάτι καλύμματα από τότε που γνώρισα τον άντρα μου... και που ακόμα και τωρα σχεδόν 7,5 χρόνια μετά δεν είχαμε χρησιμοποιήσει... Το αποτέλεσμα είναι αυτά τα love cushions που βλέπετε, και που κι εγώ τα έβλεπα πολύ καιρό και τα φανταζόμουν στο δικό μας σπίτι...

Τέλος , η μαμά Ράνια ξαναχτύπησε!!! και ζήτησε τσάντα - τύπου σακούλι σε γκρί ποντικί και με παγιέτα!!!Βεβαίως /βεβαίως και προσπάθησα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες γιατί είναι η μαμά μιας πολύ καλής μου φίλης!!!

        και εδώ η αφαιρούμενη καρφιτσούλα που πρόσθεσα για την τσαχπινιά βρε παιδάκι μου!!

Αυτά μέχρι στιγμής... όταν ο οίστρος ο δημιουργικός συναντήσει ξανά τα επαναστατικά μου απωθημένα θα σας έχω και νεότερα... 

Σας φιλώ πολύ

Κατερίνα Τσε- Γκε Βάρα!!!

η ισχύς εν τη ενώσει!!! ή αλλιώς... η δύναμη των δύο!!

Αλλιώς είναι να κάνεις κάτι μόνος σου κι αλλιώς να έχεις παρεούλα!!! Σήμερα θα σας δείξω τι φτιάξαμε με το Λενιό τις περασμένες μέρες!!! Νιώθω λίγο άβολα που δείχνω κάτι που έχει σχέση με τις ...κακές μας συνήθειες ... αλλά πραγματικά το αποτέλεσμα με ενθουσίασε τόσο που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... Μια θήκη καπνού, λοιπόν, κατακόκκινη, με το απαραίτητο μπιχλιμπιδόνι στο τελείωμά της... Ελπίζω να αρέσει και στη φίλη για την οποία προορίστηκε!!! Ελπίζω να αρέσει και σε σας...Ιδού λοιπόν:

εδώ την παρα...φώτησα και φαίνεται πορτοκαλί...

 Είναι κόκκινη κατακοκκινη..Το κόκκινο της Φεράρι ένα πράγμα...

Εναγωνίως περιμένω εντυπώσεις 

σας φιλώ 

η εν πολλά  αμαρτήματα περιπεσούσα φιλενάδα σας!!

Κατρίν Ντε Λα Φυμέ!!

allô allô!!!

Μετακόμιση : όλα  ΟΚ , αν και ακόμα υπάρχουν πράγματα που φτιάχνονται… Τακτοποιηθήκαμε όμως αρκετά.

Διακοπές : διακοπές από όλα, αποχή από υπολογιστή, ίντερνετ… μη σας πω και κινητό αφού τον περισσότερο καιρό ήταν  αφόρτιστο, «χαμήλ μπατάρ» που λέμε, και τον άλλο μισό ήταν εκτός σήματος, οπότε το ίδιο και το αυτό…Ευχαριστηθήκαμε μπάνια, φαγητά, ήλιο, βόλτες, καθισιό, ο ένας τον άλλον…εμείς τα παιδιά, τα παιδιά εμάς, εμείς τους εαυτούς μας και μεταξύ μας… ήταν πολύ όμορφα και ήρεμα.. Πραγματικά μας χρειαζόταν μια τέτοια κατάσταση μετά από την πίεση των τελευταίων μηνών… Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι και τις ελάχιστες φορές που είχα πρόσβαση στη …γειτονίτσα μας, το έκανα σιωπηλά , απλά παρακολουθώντας, και όχι σχολιάζοντας ,και μάλλον με ενοχή ότι «κλέβω»  λίγο από αυτές τις καλοκαιρινές στιγμες…Αλλά το ομολογώ το έκανα… Μάθαινα λοιπόν τα νέα σας, τα νέα μας, και μέσα σε αυτά θαύμαζα νέες δημιουργίες, νέες ιδέες και γενικώς σας καμάρωνα όλες!!!

Και μετά… το καλοκαίρι άρχισε να τελειώνει… ή μάλλον οι διακοπές… και ήρθαμε στην Αθήνα μας, μαζέψαμε τα … «μαγιά και τα παρέα μας» και ντυθήκαμε ρουχαλάκια για σχολείο… Ζαλωθήκαμε τις μικροσκοπικές μας τσαντούλες…σφίξαμε για άλλη μια φορά το χέρι της μαμάς, μπήκαμε σε καινούριες τάξεις, κλάψαμε, δηλαδή δεν κλάψαμε απλώς, βραχνιάσαμε από το κλάμα, αλλά τελικά το πήραμε απόφαση… Είναι πια Σεπτέμβρης!!! Περιμένω να δω τη συνέχεια… έχω νηπιάκι και πρώτης χρονιάς παιδικού… 5,5 χρονών και 2, 5 χρονών… έχει απ’όλα ο μπακτσές… Και κλαματάκια, και δακρυάκια συγκρατημένα και χαρά στο σχόλασμα και πηδηχτά βηματάκια για το σπίτι… τα σχολιαράκια μου μεγαλώνουν κι εγώ … εγώ τα χαζεύω…

Στα δικά μας τώρα… Λοιπόν κορίτσια… έχω μείνει άφωνη με τις δημιουργίες σας και χαίρομαι κάθε φορά που ανοίγω το λαπιτόπι να βλέπω καινούριες ιδέες… Εγώ λίγο …στάσιμη θα με χαρακτήριζα αλλά, εντάξει δεδομένων των συνθηκών, θα επανέλθω, θα βρω τους χρόνους μου και τους συγχρονισμούς μου… Έχω πλάνα, έχω σχέδια, έχω πολλέεεεεες πολλέεεεεςςςς ιδέες, αλλά καλύτερα να τα βάλω σε μια σειρά πρώτα και μετά να σας τα δείχνω ένα ένα… Προς το παρόν σας αφήνω με μια γεύση από κάποια πραγματάκια που έκανα πριν φύγω για διακοπές …

 Μια συνεργασία με το Λενιό μας είναι αυτή... κορδόνι, μακαρόνι noodle που έγινε τσαντούλα για τη Δέσποινα την αδερφή του Λενιού...

 Μια διπλής όψης με φλοράλ αλλά όχι τόσο φλοράλ... εδώ η πρασινη τυρκουάζ εκδοχή ..

 κι εδώ η απαλή γκρι ...άποψη

Κι εδώ ...η Μεγάλη Πράσινη...όχι της Φακίνου, η δική μου...

Πριν σας αποχαιρετήσω για σήμερα να ευχαριστήσω όλες σας για τα καλά σας σχόλια και να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα blogs των Mouse Stithes http://mousestitcheshandmade.blogspot.gr  (φανταστικές ιδέες για βάφτιση και όχι μόνο!!!) και Erilia  (οι κοπέλες απλά δεν ..σταματάνε πουθενά!!! συγχαρητήρια!!) από  το http://periperaste-parakalo.blogspot.gr/ που με τίμησαν με βραβειακια ...των οποίων όμως τις ..υποχρεώσεις θα τακτοποιήσω συντόμως....Κορίτσια... give me time!!! please!!

Σας γλυκοφιλώ προς το παρόν...και θα τα πούμε σύντομα...(πιο σύντομα από δίμηνο- ελπίζω!!)

σμούτςςςς!!

εδώ και πάλι...

και ναι...
τα πιάτα μπήκαν στις θέσεις τους, τα ρούχα ...περίπου, τα έπιπλα μπήκαν στις θέσεις τους , (ευτυχώς έφυγαν αρκετά ή μετατράπηκαν σε μπαλκονιού,  τα του παιδικού ξεκαθαρίστηκαν μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις ("όχι μαμά, αυτό το παίζω ακόμα, ναι μαμά αυτό να το δώσουμε, όχι μαμά αυτό θα το παιζει αργότερα ο μπόμπος ...όχι μαμά, όχι τις Μπάρμπες...") και είμαστε πια σε θέση να πούμε ότι τακτοποιηθήκαμε στο νέο μας σπίτι... Αλλάζουμε λίγο τις συνήθειές μας, κάνουμε υπομονή με τον (πολύ) περισσότερο θόρυβο, με τα πράγματα που λείπουν σαν υποδομή από το σπίτι, αλλά αποζημιωνόμαστε με το τεράστιο μπαλκόνι - ταράτσα- καθιστικό- τραπεζαρία - παιδότοπο που πλέον έχουμε... (φωτό από τις νέες ντεκορασιόν εντός ολίγου..)

Σήμερα απλά ήθελα να σας πω ένα γεια σας βρε κορίτσια (και αγόρια?) και να σας δείξω μόνο λίγο με τι ασχολήθηκα τις περίεργες εκείνες μέρες προ μετακόμισης, όπου ένα σύμπαν ολόκληρο έδειχνε να έχει πέσει πάνω μας και να μας κάνει να ασφυκτυούμε.. Τώρα λίγο καλύτερα...
Λοιπόν, πιο πολύ τσαντοκατάσταση πάλι θα σας δείξω...αλλά με πιο χρωματιστό αέρα, πιο καλοκαιρινό, πιο παιχνιδιάρικο... Η βόλτα μου στα σπιτάκια σας , που τόσο μου είχε λείψει, με γέμισε με νέες ιδέες, επομένως επιφυλάσσομαι και υπόσχομαι να ξεφύγω πια από αυτό... (Αχ βρε Μπισκοτάκι τι μου έχεις κάνει με τα φουστάκια σου!!! δεν καθόμουνα στα αυγά μου, μόνο τα έδειξα και στη μικρή και ΄τωρα κάθε μέρα ρωτάει "Σήμερα μαμά θα προλάβουμε να ράψουμε φουστίτσες?Ξέρεις θέλω να φτιάξουμε και μια στην Κατερίνα, να της η δώσουμε όταν θα πάμε διακοπές και μια στην Ισμηνούλα που θα έρθει από τη γιαγιά της ...και να κάνουμε και μια για τη Γιούλη (4μηνών η Γιούλη) για να μη ζηλέυει..."  έχω λοιπόν πολλή δουλειά μπροστά μου...)
Και να λοιπόν τα παλιά πριν πάμε για καινούρια...

της κυρίας Ράνιας... απ'αυτό το πεθερο -υφασμα πάλι που με έχει ενθουσιάσει

                        κι από μέσα κίτρινο πες το , ώχρα πες το, της ξερης άμμου των Κουφονησίων πες το...

                                           πεταλούδες και ροζούλια ....

                                                  Μόνο ροζούλια και λίγο από μπες κεντημένο....

θες στο μπαλκόνι σου, θες στο παιδικό δωμάτιο του γιού σου ή των γιων σου? όπου θες αρκεί να σου αρέσει το γαλάζιο....

μονογράμματα για πόρτες, παράθυρα, ντουλάπες...ή ακόμα και πάνω από το κρεμαστράκι της πετσέτας του καθένός...

                                  και ολίγον από τζην, επί το καλοκαιρινότερον...

Αυτά είχα να σας πω...σας φιλώ γλυκά ...πάω για νέες περιπέτειες με τα βιβλία (μου) και το χώρο μας...Η Κατερίνα και η  Γλωσσολογία του 3ου εξαμήνου παλεύουν με το Γαλλικό Πολιτισμό και την Πραγματολογία  τη στιγμή που το Θέατρο και Κοινωνία παίρνει το προβάδισμα από τα Παιδαγωγικά και την Ειδική Παιδαγωγική...(Να δω που θα τα βάλω τα βιβλία της σχολής μου..Μήπως να κάνω κανένα craft που΄χω δει κάτι φανταστικά με σελίδες βιβλίων?).

φιλί σε  όλους!!!

Μετακόμιση τώρα...

Το τραγούδι της Ελεωνόρας Ζουγανέλη αυτόν τον καιρό είναι το αγαπημένο μου... καταλαβαίνετε εύκολα γιατί... (βλέπε προηγούμενη...αγχωμένη ανάρτηση)... όποτε το πετύχω στο ραδιόφωνο, το βάζω τέρμα... τα παιδιά λένε σίγουρα από μέσα τους ¨"Πάει, έχει τζαζέψει η μάνα μας".. αλλά τι να κάνω, ανέκαθεν μου άρεσε αυτή η τραγουδίστρια, πόσο μάλλον τώρα που ...περνάμε τον ίδιο πόνο!!! Τέλος πάντων εγώ έτσι το έχω στο μυαλό μου... ότι κι αυτή δηλαδή ζει ανάμεσα από κουτες,  κι αμπαλαρισμένα κάδρα, καθρέφτες, χαλιά, και έχει και τις καθυστερήσεις των μαστόρων που πάνε πίσω την όλη υπόθεση και έχει κι αυτή φρικάρει που είναι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί... Τι να κάνει το κορίτσι, τι να κάνω κι εγώ... Αυτή τον τραγουδάει τον καημό της, εγώ -το υποσχέθηκα στον εαυτό μου, το τελευταίο πράμα που θα συσκευάσω θα είναι η μηχανούλα μου-, εγώ λοιπόν τον..κεντάω τον καημό μου, εν μέσω κούτας, μισοδιπλωμένων χαλιών και πιτσιρικιών σε φάση "δε θέλω να φύγω από την  παιδική αν δεν πάει η ώρα δέκα το βράδυ", όποτε βρίσκομαι σπίτι ράβω... Ιδού λοιπόν, πίσω από ΤΙ κυκλοφορώ στις παιδικές χαρές της περιοχής τον τελευταίο καιρό!!!

 Οι μεγάλες τσάντες, θα το καταλάβατε, είναι η αγάπη μου, αλλά και η ανάγκη μου...

θυμηθείτε τι πρέπει να κουβαλάς μαζί σου για μια αξιοπρεπή επίσκεψη σε παιδική χαρά...

......Από παλαιότερη ανάρτηση..."αρκετά μεγάλη για να χωρέσει από μεγάλα βιβλία...μέχρι..  διπλωμένα μπουφανάκια και ζακετάκια (ποτέ δεν ξέρεις τελικά πότε θα έρθει αυτή η 'Ανοιξη φέτος), περιοδικό, εφημερίδα, κλειδιά, πορτοφόλια,κινητά, δυο τρεις τυρόπιτες, δυο παγουρίνα με νερό, κανα δυο σκόρπιες τσίχλες, μωρομάντηλα (μια μισοάδεια συσκευασία και μια γεμάτη), κανα στυλό, καμια ατζεντούλα (μικρή, μη φαταστείς), γυαλιά ηλίου επί τρία, (με τις θήκες τους), μια Μπάρμπι, μια μπαλίτσα σε μέγεθος μήλου, (αυστηρά, όχι φιρικιού, αλλά όχι και μεγαλύτερου, το έχω μετρήσει, δε χωράει), τρια τέσσερα τουτούλια (βλ.παραπάνω για μετάφραση), ...εε, τα βασικα δηλαδή για να πάει κανείς μέχρι την παιδική χαρά της γειτονιάς του...."

Μην κοιτάτε που για τη φωτογράφηση έβαλα μέσα σεμνά μόνο ένα τετραδιάκι... αυτή η τσαντούλα κρατάει πολύυυυ περισσότερα πράγματα!!!

Επίσης να σας πω ότι το πορτοκαλί δεν είναι ακριβώς αυτό που λες το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά κοίτα να δεις που μετά από αυτή την απόπειρα συνδυασμού, το λάτρεψα!!

Λοιπόν, αν τη δείτε λοιπόν να κυκλοφοράει αυτή την τσάντα, θυμηθείτε, από πίσω είμαι εγώ, και ΄μάλλον πιο πίσω, ή πιο μπροστά , ανάλογα με την περίσταση, είναι άλλα δύο μικρά ανθρωπάκια που τρέχουν, φωναζουν, γελάνε, και γενικως υπάρχουν χαρούμενα γύρω μας... Μιλήστε μας, πλησιάστε μας, είμαστε πολύ ανοιχτοί άνθρωποι...και έχουμε και πλάκα!!

μέχρι την επόμενη... Σας φιλώ γλυκά

η -σε λίγο αλλού-

Κατερίνα σας!!!